زیباشناسی سازمانی به مثابه یک فرم

در این مقاله کوشش شده تا با استفاده از روش شناسی گئورگ زیمل، جامعه شناس آلمانی، در تبیین شیوه های معنادار ساختن جهان، به دو شیوه متمایز در مطالعات سازمانی پرداخته شود. زیمل بر این نکته تأکید می کند که فرم ها، تنها ابزار مواجهه ما با جهان هستند و ما تنها به وساطت فرم هاست که می توانیم ماده خام کیهان را معنادار سازیم. در این مقاله، زیباشناسی سازمانی به عنوان یک فرم در قیاس با فرم آشنا و غالب بر مطالعات سازمانی- یعنی فرم علمی- مورد بررسی قرار گرفته تا بنیان های هستی شناختی و معرفت شناختی آن معرفی شود. زیباشناسی به عنوان فرمی که معیار حقیقت در آن نه صدق با عین، بل انسجام درونی عبارت هاست، در این مقاله به منزله نوعی جهان بینی معرفی شده که بر سوژه گی پسازبانی و حضور اقماری سوژه ها پس از عبارت ها، مبتنی است. در ادامه، تقابل فرم زیباشناختی و فرم علمی در قالب تقابل نشانه شناسی و هرمنوتیک پی گرفته شده و در نهایت، امکانات زیباشناسی در حوزه اخلاق سازمانی و رفع تفارق، معرفی شده است.